سریال آقای قاضی می‌تواند یکی از مهم‌ترین سریال‌های تلویزیون باشد که سعی دارد مخاطب را با پرونده‌های قضایی و حقوقی آشنا کند. جای خالی چنین مجموعه‌ای در سیما احساس می‌شد، چراکه این امکان وجود دارد که هر فردی در طول عمرش به مباحث حقوقی نیاز داشته باشد، از همین‌رو کمبود اطلاعات حقوقی شاید باعث شود یک فرد نتواند از حق و حقوقش دفاع کند.

سریال آقای قاضی می‌تواند یکی از مهم‌ترین سریال‌های تلویزیون باشد که سعی دارد مخاطب را با پرونده‌های قضایی و حقوقی آشنا کند. جای خالی چنین مجموعه‌ای در سیما احساس می‌شد، چراکه این امکان وجود دارد که هر فردی در طول عمرش به مباحث حقوقی نیاز داشته باشد، از همین‌رو کمبود اطلاعات حقوقی شاید باعث شود یک فرد نتواند از حق و حقوقش دفاع کند.

مجموعه آقای قاضی براساس پرونده‌های حقیقی ساخته شده و کوشیده پیچیدگی‌های قانونی به درستی در آن رعایت شود، اتفاقاً نکته مهم این سریال، حقیقی بودن آن است و قالب تله‌تئاتری آن توانسته مخاطب را با خود همراه کند.

هر قسمت شامل رسیدگی به دو پرونده است؛ داستان‌ها از روی پرونده‌های حقیقی نوشته شده است و حالا اینجا در قالبی نمایشی می‌خواهد به مخاطب درست قضاوت کردن را آموزش بدهد. دو فرد شاکی و متهم در دادگاه حاضر می‌شوند تا شرح وقایع کنند. بخش مورد توجه در این سریال، تسلط قاضی بر پرونده‌هاست. قاضی چنان در نقشش فرو رفته که مخاطب را متقاعد می‌کند. او دلسوز و منصف است. گاهی به جوش می‌آید، واکنش‌های درست و منطقی دارد، تصمیم قاطع می‌گیرد، لحن درستی در قضاوت و دفاع از عدالت دارد و حتی بازی او با چشمانش نقش او را به شدت باورپذیر کرده، به همین دلیل بازیگر بودن او به چشم نمی‌آید که این مهم‌ترین نکته سریال است. از سوی دیگر وجه نمایشی و هنری سریال، درست و به قاعده صورت گرفته است، یعنی با اینکه می‌دانیم شاکی و متشاکی هر دو مشغول بازی هستند و اساساً نابازیگرند، اما مضمون سریال به درستی حفظ می‌شود و می‌توانیم با هر کدام از آن‌ها همراهی داشته باشیم.

وجه واقع‌گرایانه سریال، آنقدر درست و مستندگونه است که به باورپذیری پرونده‌ها کمک می‌کند، پرونده‌هایی که گاه با گره‌های عجیب مواجه می‌شود، اما قاضی با صبوری به حرف‌های هر دو طرف گوش می‌دهد تا بتواند با عدالت از حق دفاع کند. گاهی فضای دادگاه متشنج می‌شود، اما قاضی با صبر و حوصله‌ای که دارد، جوِ دادگاه را کنترل می‌کند و شاید حتی با چهره برافروخته قضاوت و واکاوی در پرونده را ادامه می‌دهد و اضافه کنید که اساساً قاضی‌ها باید از یک هوشمندی خاصی در بهره‌گیری از قضاوت برخوردار باشند. قاضی این سریال به درستی این هوشمندی را در خود دارد. چندین بار در پرونده‌های گوناگون پیش آمده که قاضی با هوشمندی و تجربه‌ای خاص حتی شاکی را مورد قضاوت قرار دهد و در آخر او را متهم می‌کند و مسیر پرونده را به سمت دیگری می‌برد که متهم، پیروز دادگاه می‌شود.

از آنجایی که بیشتر سریال‌ها جنبه سرگرمی و اوقات فراغت دارند، اما آقای قاضی با دربر داشتن وجه قضایی برای مخاطب یک آموزش به حساب می‌آید و از آنجایی که قوانین قضایی کشورمان بسیار گسترده است، قطعاً مردم آشنایی دقیق و منسجمی از قوانین حقوقی ندارند، اما سریال آقای قاضی توانست به مخاطب پیام‌های درستی منتقل کند. قطعاً این اشارات حقوقی می‌تواند به سواد قضایی مخاطب کمک کند، چراکه تمامی این ۴۳ قسمت که مجموعاً ۸۶ پرونده قضایی را دربر گرفت از پرونده‌های حقیقی برداشت شده است.

کارگردانی آقای قاضی دقیق و حساب شده است. فضای دادگاه جذاب ترسیم شده و بازی بهزاد خلج به عنوان قاضی از نکات مثبت آن است. ایده سریال، بکر است و می‌توان از آن به عنوان اثری که صرفاً به سرگرمی اصالت نمی‌دهد یاد کرد. سریال‌های تلویزیونی اغلب بدون هدف‌گذاری فرهنگی و آموزشی تولید می‌شوند و سرگرمی در تولید آن‌ها اصالت دارد، اما آقای قاضی در عین اینکه سرگرم‌کننده است نگاهی جدی به فرهنگ‌سازی نیز دارد.

به قلم: افشین علیار

منبع:روزنامه جوان